Sławni ludzie, którzy służyli swoim państwom podczas wojen I

Jak ktoś ma farta, to przez całe życie. Hugh zgłosił się do wojska w 1944 r. tuż po ukończeniu szkoły średniej. Zamiast karabinu M1 Garand i biletu do Europy albo na jakąś zapomnianą przez Boga wyspę na Pacyfiku, dostał długopis i posadę dziennikarza w wojskowej gazecie. Potem kontynuował pracę w zawodzie, pisał i rysował komiksy, był copywriterem w magazynie Esquire, by w 1953 r. założyć Playboya.

#2. Janusz Kusociński ps. Kusy, Prawdzic (15.01.1907 - 21.06.1940)

Wybitny polski lekkoatleta, zdobywca złotego medalu olimpijskiego (bieg na 10 000 m, 1932 r., Los Angeles), wicemistrz Europy (bieg na 5 000 m, 1934 r., Turyn), wielokrotny mistrz i rekordzista kraju. Jego starszy brat zginął podczas I wojny światowej, młodszy w wojnie z bolszewikami, Janusza śmierć dopadła podczas II wojny światowej.

W 1939 r. był rezerwistą, zgłosił się do armii, by bronić Warszawy, został dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Walecznych. Zaangażował się w działalność państwa podziemnego. Został zadenuncjowany w 1940 r. przez Szymona Wiktorowicza. „Zwiedził” wszystkie osławione katownie okupowanej Warszawy: Rakowiecka, al. Szucha, Pawiak. Został rozstrzelany podczas akcji eksterminującej polską inteligencję (Nadzwyczajna Akcja Pacyfikacyjna) w Palmirach, razem z nim zginęli m.in. Maciej Rataj (marszałek sejmu, zastępca prezydenta RP), Tomasz Stankiewicz (wicemistrz olimpijski w kolarstwie), Mieczysław Niedziałkowski (działacz Polskiej Partii Socjalistycznej), Feliks Żuber (biegacz, mistrz Polski, olimpijczyk). Od 1954 r. organizowany jest memoriał jego imienia.

#3. Ernest Borgnine (24.01.1917 - 8.07.2012)

Może jego nazwisko nie mówi wiele „młodemu pokoleniu”, ale jego twarz zna każdy, kto ma jakiekolwiek pojęcie o kinematografii. Zdobywca Oscara, Złotego Globu i Nagrody BAFTA. 60 lat historii światowej kinematografii. „Szajka”, „Marty”, „Wikingowie”, „Parszywa dwunastka”, „Stacja arktyczna Zebra”, „Dzika banda”, „Tragedia «Posejdona»”, „Konwój”, „Na zachodzie bez zmian”, „Ucieczka z Nowego Jorku”, „Airwolf” - to tylko część tytułów, w których mogliśmy podziwiać talent tego nietuzinkowego aktora. Do wojska trafił w 1935 r. zaraz po ukończeniu liceum, zwolniony ze służby w 1941 r., ponownie powołany po ataku na Pearl Harbor, w sumie spędził 10 lat w marynarce USA.

#4. Charles Bronson (3.11.1921 - 30.08.2003)

Taki Chuck Norris (tylko lepszy) starszego pokolenia. Wydawał się nam nieśmiertelny, dopóki nie zmarł. 5x „Życzenie śmierci”, „Parszywa dwunastka”, „Pewnego razu na dzikim zachodzie”, „Wielka ucieczka”, „Siedmiu wspaniałych” - część filmowego dorobku Charlesa Buchinsky'ego. W 1943 r. zgłosił się do armii, został strzelcem pokładowym w samolocie B-29 Superfortess, brał udział w wojnie na Pacyfiku. Uczestniczył w 25 misjach bojowych, został odznaczony Purpurowym Sercem za odniesione rany.

#5. Audrey Hepburn (4.05.1929 - 20.01.1993)

We wrześniu 1939 r. Anglia wypowiada wojnę Rzeszy. W obawie o los swojej rodziny, mama Audrey przeprowadza się do kraju, który pozostał neutralny podczas I wojny, mając nadzieję, że i tym razem będzie tak samo. Niestety, jak się potem okazało, holenderskie Arnhem było jednym z najgorszych miejsc na zachód od Niemiec, w jakie można było trafić.

Inwazja na Holandię nastąpiła w 1940 r. Audrey przyjęła pseudonim Edda van Heemstra, ponieważ jej brytyjsko brzmiące nazwisko mogło kosztować ją życie. W 1942r. jej wujek został zabity w ramach zemsty za akt sabotażu, jeden z braci trafił do obozu, drugi musiał się ukrywać. Brakowało jedzenia, Audrey cierpiała na niedożywienie i anemię, miała problemy z układem oddechowym. Mimo problemów zdrowotnych 15-letnia Audrey wspierała ruch oporu jak tylko potrafiła. Została kurierem, zbierała też fundusze na działalność ruchu, tańcząc (była baletnicą) na tajnych pokazach. Później została jedną z największych gwiazd wszech czasów. Oklaskiwana i podziwiana na całym świecie. Zdobyła 2 Oscary (10 nominacji), 3 Nagrody BAFTA (5 nominacji), 1 Nagrodę Emmy, 3 Złote Globy (10 nominacji), 1 Nagrodę Grammy, ale jak sama wspominała, jej najlepszą publicznością była ta, która nie mogła bić braw po jej występach.

#6. John Ronald Reuel Tolkien (3.01.1892 - 2.09.1973)

Kiedy w 1914 r. wybuchła wojna, młody Tolkien, w przeciwieństwie do swoich rówieśników, nie palił się do wyruszenia na front. Otoczenie dziwiło się, czemu młody człowiek nie chce sobie siedzieć w okopie, kiedy nad jego głową latają pociski i puszki z morderczym gazem, a obok leży kolega z bonusowym otworem w głowie. Jak sam później pisał w liście do syna, można było się wtedy zaciągnąć albo było się wyszydzanym. O sobie mówił, że miał „za dużo wyobraźni, a za mało odwagi”. Powołanie dostał po ukończeniu szkoły, a zanim w końcu trafił na front (podczas szkolenia w Anglii), ożenił się. Bilet do Francji otrzymał w czerwcu 1916 roku. Do Anglii wrócił już w listopadzie z powodów zdrowotnych, ale zdążył wziąć udział w jednej z największych bitew tej wojny, Bitwie nad Sommą (1.07.-18.11.1916 r.). Resztę wojny spędził głownie leżąc w szpitalach i pisząc.

#7. Oliver Stone (ur. 15.09.1946)

Reżyser między innymi „Plutonu” i „Urodzonego czwartego lipca” brał udział w wojnie w Wietnamie. Po roku na Yale rzucił studia i pojechał do Południowego Wietnamu uczyć dzieci angielskiego, po sześciu miesiącach zaciągnął się na amerykański statek płynący do Oregonu i wrócił na uniwersytet tylko po to, żeby wrócić do Wietnamu już jako żołnierz. Kiedy się zgłaszał, podkreślił, że chce trafić do jednostki, która walczy na froncie. Dwukrotnie został ranny. Oprócz medali za rany, został trzykrotnie odznaczony za męstwo na polu walki.

C.D.N.