Od rolnika do poszukiwacza złota

Mel Fisher urodził się na farmie, gdzie jego ojciec hodował kurczaki i gęsi. Przyszły poszukiwacz skarbów przyznał, że od dzieciństwa marzył o morzu i przygodzie. W jego muzeum nadal znajduje się hełm do nurkowania wykonany z rondla, węża ogrodowego i pompki rowerowej. Będąc na studiach, Fisher po raz pierwszy zszedł pod wodę.


Następnie odbył służbę wojskową i wziął udział w II wojnie światowej. Kiedy wrócił „do cywila”, postanowił kontynuować pracę ojca i zajął się hodowlą kurczaków. Marzenia o morzu jednak zrobiły swoje. Fisher najpierw otworzył sklep ze sprzętem do nurkowania w Kalifornii, a później zorganizował szkołę dla początkujących płetwonurków.


Partnerką życiową Mela była piękna Dolores, z którą wychował czworo dzieci. Pewnego razu, kiedy Mel Fisher i jego żona spacerowali brzegiem oceanu, znaleźli w piasku XVII-wieczną złotą monetę. Od tego momentu całe jego życie skupione było na poszukiwaniu skarbów. Wierna Dolores popierała śmiałe pomysły męża.

Złote monety w piasku

Poszukiwanie skarbów, zwłaszcza podwodnych, jest przedsięwzięciem kosztownym i nie zawsze opłacalnym. Fisher zdecydował się jednak zaryzykować i przeniósł się na Florydę, gdzie wraz ze swoim przyjacielem Kipem Wagnerem otworzyli firmę poszukującą hiszpańskich galeonów. Aby zapewnić inwestowanie swego projektu, przyjaciele zastosowali sztuczkę.


Zapraszali bogatych ludzi do nurkowania z nimi i organizowali wszystko tak, aby ta osoba znalazła na piasku kilka złotych monet. Fisher i Wagner gratulowali wówczas szczęśliwcowi, który zwykle schodził na brzeg jako inwestor w firmie. Pierwszy duży połów nastąpił w maju 1964 roku. Niedaleko miasta Fort Pierce przyjaciele zebrali z dna oceanu 2500 złotych dublonów.


W odnalezieniu skarbu pomogła zaprojektowana przez Mela Fishera rura, wytwarzająca strumień wody, który wypłukiwał piasek. Jednak po pierwszym sukcesie rozpoczęła się seria porażek, która trwała latami. Rosły długi, robotnicy biorący udział w poszukiwaniach odchodzili, a złota nadal nie było.

Skarby Galeonu

Pomimo tych porażek Mel Fisher nie zrezygnował z marzeń. Do poszukiwań namówił archeologa Duncana Mathewsona, z którym planował odnaleźć legendarny galeon Nuestra Señora de Atocha. Statek zatonął w 1622 roku u wybrzeży Florydy i przewoził tony skarbów z Ameryki do Hiszpanii. Ogromną pracę w hiszpańskich archiwach wykonał też historyk Eugene Lyon. Wspólnie wytyczyli obszar poszukiwań, które rozpoczęły się w 1970 roku.


Minęło sześć lat bez żadnych znalezisk, ale 13 lipca 1975 roku najstarszy syn Mela Fishera, Dirk, przeczesywał dno w pobliżu wyspy Quicksand. Zauważył jakieś kłody w piasku, a kiedy podpłynął bliżej, zorientował się, że to armaty, obok których leżały dwie srebrne sztabki. Symbolika na metalowych prętach potwierdzała, że pochodzą one z ładowni galeonu Atocha.

Cena za skarby

Prognoza pogody przewidywała burzę i Mel Fisher zażądał, aby jego syn zaprzestał poszukiwań i opuścił teren do czasu poprawy sytuacji. Ten jednak przekonał ojca i został. 20 lipca burza zaczęła słabnąć i Dirk Fisher wraz z żoną Angel i płetwonurkiem Rickiem Gagem wypłynęli na poszukiwania.


Na skutek awarii pompy zęzowej ich łódź zatonęła. Dirk, jego żona Angel i nurek Rick Gage zginęli.
Tragedię sytuacji pogłębił fakt, że Dirk nie miał czasu przekazać ojcu dokładnych współrzędnych znaleziska. Ocean zabrał Melowi syna, nie dając niczego w zamian.


Śmierć Dirka była dla Mela Fishera prawdziwą tragedią, ale go nie złamała. Poszukiwania kontynuowano i dopiero w 1980 roku magnetometry pokazały pas dna morskiego pokryty złotem. Okazało się, że nie były to skarby z Atochy, ale z galeonu Santa Margarita.

Ogromne skarby

Dokładnie 10 lat po śmierci syna, 20 lipca 1985 roku, pod stuletnim narostem glonów płetwonurkowie Fishera znaleźli górę srebrnych sztabek. To były skarby z Atochy. W ciągu wielu lat pracy Mel Fisher wydobył z dna 3200 szmaragdów, 150 tysięcy srebrnych monet, ponad tysiąc srebrnych sztabek o wadze od 15 do 40 kilogramów i wiele innej biżuterii.


Szacunkowa wartość skarbu to 450 milionów dolarów. Stan Floryda próbował zmusić firmę Fishera, Treasure Salvors, Inc., do podpisania kontraktu, który obligował oddanie 25% znalezionego skarbu państwu. Firma Fishera podała stan do sądu, twierdząc, że znalezisko powinno być wyłącznie własnością firmy. Po ośmiu latach sporów sądowych Sąd Najwyższy USA orzekł na korzyść Treasure Salvors i 1 lipca 1982 r. przyznano jej prawa do wszystkich znalezionych skarbów ze statku.

Obszar Atochy został uznany za rezerwat przyrody przez National Oceanic and Atmospheric Administration w 2008 roku i wszelka działalność na nim jest zabroniona.


Eksperci są przekonani, że na dnie pozostaje skarb o wartości 500 milionów dolarów. W grudniu 1998 roku zmarł Mel Fisher, którego wszyscy nazywali „królem poszukiwaczy skarbów”, ale jego dzieci i wnuki przejęły jego pasję. Kierowana przez wnuka Seana Fishera grupa Mel Fisher's Treasures kontynuuje poszukiwania zatopionych skarbów. Wiele skarbów z Atochy znajduje się w Muzeum Fishera na wyspie Key West.





Znajomi Fishera opowiadali, że do ostatnich dni miał wyrzuty sumienia z powodu śmierci syna, któremu tego feralnego dnia pozwolił na dalsze samodzielne poszukiwania.